luns, 10 de setembro de 2012

Sigamos las huellas a la Paz



Como un ciudadano más de los que estamos interesados en que este propósito por la Paz colombiana llegue a feliz término, me permito opinar sobre lo conocido actuado hasta hoy.
Es indudable que “si dejamos escapar esta ocasión única y feliz” tendremos veinte años más de confrontación y sin vencedor alguno. Pero sí a una sociedad perdedora, perdiendo el derecho a vivir sin el sobresalto de las balas y las muertes. Y con el temor introyectado como hasta hoy en cada colombiano, quienes conllevamos la desgracia de tener que vivir una vida en alerta permanente, sin sosiegos, tanto en las zonas del conflicto como fuera de ellas. Porque es indudable que la confrontación armada ha permeado toda la sociedad y ha promovido una forma de vivir en donde la violencia, la intemperancia y el temor son nuestro cobijo cotidiano; y ese estado desfavorece un avance social mejor y mayor, ya que al amparo de esas circunstancias se suceden y permiten muchos desafueros e injusticias.
Los partidarios de la Paz según encuesta del Espectador somos más del setenta por ciento. Por ello ésta mayoría debe estar alerta, participativa y animada a hacerle, desde las circunstancias de cada uno, un esfuerzo pleno por conseguir esa paz esquiva que se nos brinda ahora como caramelo a la puerta de la escuela. El resto no festejara con nosotros la Paz sino que llorará la pérdida de su Guerra eterna. Ojalá y así sea.
Santos cobijado por todos sus generales tal la escena vista por TV pareciera estar pidiendo permiso para seguir en su propósito pero sin pisar los callos de los milícos guerreristas quienes junto con sus fuerzas civiles han pretendido y logrado mantener el statu quo de éste país, sobre todo en lo referente al poder de la riqueza en el campo y su proteccionismo a esa misma en las ciudades. Sin ellos en la jugada Santos se sentiría inseguro cuando un nuevo ruido de sables apareciese otra vez aturdiéndole sus oídos. Por ello como concesión a la guerra permite una continuación de la misma mientras los diálogos fluyen; lo cual no es una jugada limpia para la paz sino una concesión al guerrerismo. Hay cierta ambivalencia del Presidente ante lo militar, algo así como: pidamos la paz pero hagamos la guerra.
El papel de los medios debe ser apropiado al momento, dar la noticia sin sesgos políticos, en su escueta estructura y sobre todo no amplificar los ruidos de quienes se oponen con vehemencia al proceso ya que es indudable que la psicología de muchos queda permeada por la constancia y tesón de la orientación dada a cada noticia. Mesura pues a la mass media colombiana es lo que se le pide.
La guerrilla esta en su derecho de solicitar hasta lo imposible - aun sin ser realista- lo cual constituirá sus consecuentes cañazos, a ver si cuelan, pero ello no debe ser óbice para detener las conversaciones y discusiones ya que solo el dialogo y el acuerdo que salga de ello será el dictamen final de los logros. Así que cualquier solicitud exagerada o cualquier bravuconada de las partes debe entenderse como algo propio y transitorio de un bendito dialogo entre enemigos.
Empiece pues a rodar la bolita y los Colombianos vayamos destapando cada una de las alternativas, construyendo entre todos el definitivo hallazgo de esa Paz esquiva que por fin será posible atrapar como premio final a una sociedad que ha puesto miles de muertos en una confrontación fraternal en donde vencedores no hay. Es preciso que se logre dirimir en la mesa este conflicto y desde esa empezar a llenar de flores las tumbas de quienes injustamente murieron como su homenaje póstumo y en espera que les llegue también su paz definitiva y su justicia.
Por la Paz, con todo.

@ikaros50
Macondo 9092012

sábado, 8 de setembro de 2012

O home, arma de destrución masiva…

Preguntácheste algunha vez… a onde ían os ordenadores que xa non serven? …a resposta é Ghana, nos últimos anos Agbogbloshie un pequeno poboado converteuse nun vertedoiro de residuos da electrónica de Europa e os EE.UU.


Os residuos electrónicos lixo composto por desfeitos electrónicos (e-basura) dos países ricos, reciclase nos países máis pobres, poñendo en perigo a saúde dos seus habitantes e causando gran contaminación. Restos de computadores obsoletos, teléfonos móbiles e outros aparatos electrónicos son enviados sen escrúpulos a África e Asia en contedores de carga, pese a cós envíos de lixo electrónico o estranxeiro están prohibidos por acordos internacionais de Europa seguen a saír cara África. O problema da e-basura en África do Oeste é agravado polo fluxo constante, en cantidades importantes, revélanse non reutilizables e veñen para aumentar a cantidade de residuos electrónicos producidos localmente.
O desastre que supón cá chatarra sexa abandonada en vertedoiros, o alcance de nenos que deberían estar aprendendo a táboa de multiplicar en lugar de rebuscar entre lixo tóxico.
A pesares da ilegalidade de exportar residuos electrónicos a lexislación podería ter outra motivación máis alá da solidaria: por cada tonelada deste tipo de desfeitos hai 50 veces máis contido de ouro có que se extrae nas minas europeas. Un fin económico que buscaría a recuperación de ouro, prata, cobre e otros materiais. Por exemplo, 100.000 teléfonos móbiles poden conter uns 2,4 kg de ouro, equivalentes a 130.000 $, máis de 900 kg de cobre, valorados en 100.000 $, e 25 kg de prata igual a 27.300 $.


Expertos sinalan que metais e outros elementos críticos dos equipos destruídos, poderían escasear dentro duns anos, o que aumentaría o custo de televisores de pantalla plana, teléfonos móbiles e baterías de coches eléctricos. O estudio pretende dar a coñecer mellor cómo recuperar os metais nestes vertedoiros informais e determinar a concentración de metais pesados para avaliar os niveis de contaminación e riscos para a saúde, sobre todo en nenos.

O gran número de persoas que traballan no reciclaxe informal, dificulta aínda máis a supervisión xurídica do tema, posto que son moitas as familias sustentadas no traballo vinculado os residuos electrónicos. E logo que Ghana “non ten regulada a importación e xestión dos desfeitos electrónicos” aínda que este país esta subscrito o convenio de Basilea, que regula a importación e exportación de desfeitos perigosos, aínda non se integrou no seu orde xurídico.


As importacións de residuos electrónicos de Europa contaminan África
Nos cinco países examinados no marco do informe da ONU (Benin, Costa de Marfil, Ghana, Liberia e Nixeria), entre 650.000 e 1.000.000 toneladas de residuos electrónicos nacidos do consumo interior son producidos cada ano e teñen que ser administrados co fin de protexer a saúde e o entorno da rexión. Os equipos eléctricos e electrónicos poden conter sustancias perigosas (por exemplo metais pesados, tales como mercurio e chumbo, e perturbadores endócrinos tales como o axente ignífugo bromo (retárdante de lapas)).

Inquietudes en relación o traballo infantil
Sustancias perigosas son rexeitadas no curso das diversas operacións de desmonte e eliminación, as desestimacións que son particularmente considerables no momento da queima de cables para extraer o cobre e plásticos para reducir o volume dos residuos. A saúde dos nenos pode ser ameazada moi particularmente. Os investigadores comprobaron có emprego de nenos era común nas empresas de recuperación de chatarra de África del oeste. As actividades de recollida e desmonte son efectuadas por cativos en idade menor de 12 años, e de 5 son a veces recrutados para traballos lixeiros, incluído o desmonte de pequenas pezas e selección de materiais.

A pesar de có estudo ten como obxectivo analizar o problema dos desfeitos electrónicos no sur de Ghana, esta luxa realidade dase tamén en outros países en desenrolo como China, India, Pakistán, Vietnam, Bangladesh e moitos máis, onde se están a crear vertedoiros de lixo tecnolóxico.

A petición dos científicos é cós países acorden un modelo global de reciclaxe que utilice tecnoloxías sostibles, enfocadas en mellorar os estándares de saúde, seguridade e medio ambiente, que vaia acompañado de modelos de negocio, así como un programa para desenrolar políticas de concienciación para os fabricantes dos produtos electrónicos.
Baixo a iniciativa ‘Solucionar o Problema da E-Basura’  (StEP, polas súas siglas en inglés), a UNU, o Programa de Medio Ambiente da ONU, a Axencia de Protección Medioambiental de EEUU (EPA), universidades e empresas como Dell, Microsoft, Hewlett Packard (HP) ou Philips, buscan homologar os procesos de reciclado globalmente para recuperar os compoñentes máis valiosos do lixo electrónico e, así, estender a vida dos produtos e harmonizar as lexislacións e políticas (...)


Actualmente, cada país está obrigado a recuperar catro kg por habitante da media de residuos electrónicos que produzo durante os tres anos anteriores, unha cantidade en valor pero insuficiente. De feito, segundo datos proporcionados pola UE, cada cidadán europeo produce unha media de 14 kg de lixo tecnolóxico o ano.

Vexamos o caso de España: recuperamos 6,3 kg por persoa, o que nos converte nun país cumpridor, aínda que non superamos o exame con nota. Se nos fixamos nos nosos veciños escandinavos, alumnos aplicados, aínda temos moito que aprender: Suecia e Dinamarca recuperan 14,8 e 13,9 kg per capitá, respectivamente, segundo os últimos datos da Eurostat, que se remontan o 2008. 

En conclusión, haberá que poñerse as pilas e facer autocrítica, quédanos un bo treito. E quen non estea convencido da utilidade de reciclar o lixo, que observe detidamente as fotografías, a humanidade é un deber.


Notas:
O informe DEEE? Onde estamos en África? informacións sobre as prácticas actuais de reciclaxe así como sobre as características socioeconómicas do sector occidental-africano dos residuos electrónicos. Tamén ten datos cuantitativos sobre o uso, das importacións e a eliminación dos equipos eléctricos e electrónicos na rexión. O informe está baseado nas conclusións das evaluacions nacionais dos residuos electrónicos realizadas nestes países entre 2009 e 2011.
Evitar cós residuos electrónicos campen a súas anchas en vertedoiros de África ou Asia é un dos obxectivos dunha nova normativa aprobada no Parlamento Europeo (PE). Ou en realidade descubrísese cá 'chatarra' pode ser una mina de ouro? Segundo a lexislación, a partir de 2016, os países de la Unión Europea deberán reciclar una cantidade de lixo electrónico igual o 45% do total dos equipos que se venderon os tres anos anteriores. 


Humor








Carta a Angela Merkel, Canciller Cuántica

por: Principia Marsupia
  
Querida Angela,

Bienvenida a nuestra ciudad. No se me ocurre mejor guía que Mariano para que disfrutes de una jornada inolvidable en este Madrid otoñal. Nuestro presidente es un hombre de elegancia pura y erudición extensa, políglota sin igual y de inmensa frescura, fuerza y vitalidad. Un príncipe de la sinceridad que nunca ha fallado a ninguna de sus promesas.

Yo estoy preocupado de que Madrid te guste tanto que decidas que lo gobiernen tus ministros. Por eso, necesitaba recordarte 5 cosillas que quizás Mariano se olvide de mencionar:

1) Desde que comenzó el “rescate” en Grecia, el salario medio en aquel país ha caído un 30% y el desempleo se ha duplicado.

2) Alemania incumplió el Pacto de Estabilidad para el déficit público en 2002, 2003, 2004 y 2005.

3) Una y otra vez, se repite que España debe hacer recortes porque “nuestro gasto social es insostenible”. Pero, ¿qué ocurre si miramos los datos? El gasto público en España corresponde al 43% del PIB, 6 puntos por debajo de la media en la eurozona. (Eurostat, 2011).

4) Entre 1999 y 2007, la deuda pública española se redujo un 2% con respecto al PIB. Nuestros problemas económicos aparecen porque la deuda privada aumentó un 45% del PIB en ese mismo periodo.

5) Con la introducción del euro, nuestro déficit por cuenta corriente con Alemania se disparó. La economía alemana, sostenida por la exportación, se ha beneficiado muchísimo de la moneda única.

Angela, uno de los aspectos que poca gente conoce de ti, es que eres doctora en física. Entre 1978 y 1990 fuiste investigadora en la prestigiosa Academia de Ciencias de Berlín y publicaste importantes artículos en el campo de la química cuántica. Tu formación te ayudará a comprender nuestro país.

España no es una nación, sino un estado de ánimo cuántico.

La dualidad onda-partícula de De Broglie se manifiesta aquí como la dualidad pérdidas-ganancias de Rodrigo Rato. En una misma semana, Bankia puede anunciar ganancias de 41 millones y pérdidas de 3.318 sin que colapse el Universo ni nadie acabe en la cárcel.

La paradoja del gato de Schrödinger se conoce en estas tierras como la paradoja del paquidermo y el Borbón. No sabes si el elefante está vivo o muerto hasta que el rey se rompe la cadera y tiene que hacer público el safari.

La única regla cuántica que nuestro gobierno ha destrozado es el principio de incertidumbre de Heisenberg. Si Mariano anuncia algo (por ejemplo, no subir los impuestos o no recortar en sanidad y educación), existe la certeza absoluta de que hará todo lo contrario en menos de 3 meses.

Angela, si nos sigues apretando, los jóvenes españoles tendremos que recurrir a la única esperanza que nos queda para una vida digna: la teleportación cuántica a la Galaxia de Andrómeda.

Un bosónico abrazo de dimensiones relativistas,

Alberto.