por abc
Dos meus tempos de
desempregado (gústame máis que parado), fai algúns anos, recordo sentarme na
beira da cama e isto sentíao como o borde dun abismo e terminaba caendo. Cando,
finalmente, atopei traballo tiña un medo inhumano a perdelo co tempo libereime
del (do medo, non do traballo) decidín que se ía ter un traballo pagado polo
menos divertirse facéndoo. Agora pensemos nunha rapaza embarazada no fervedoiro
hormonal da adolescencia, despois de todo o que leva a adolescencia, que se
sinta mal, ou culpable, ou se arrepinta, deprima…, amen das secuelas psicolóxicas temos o medo á economía da
manutención, á reacción de seus pais, amigos, o que dirán os demais, o trauma
dunha violación o medo de cá crianza naza enferma, deixar os estudos, ter
traballo, a parella, VIH /sida... xa non é só tempo, pensalo, o arrepentimento, ela quere
abortar xa mesmo: pagando, onde, como, e por riba de todo que
sexa delito… Isto na beira da cama é caída libre en espiral de destrución,
semellante ós canos do desaugue… gluglúpppppppp… woeaaaa… aahmmm… zlopp... que
se pode agardar dunha xeración edificada a golpes de desgrazas, sobrevivindo
como nunha procesión de sombras, de días sen gloria, dubidas e incertezas…
O
aborto en si é un perigo, (quen quere abortar?) pero cando este se fai de forma
ilegal, o perigo aumenta de forma alarmante. Un informe de Médicos Sen
Fronteiras advirte sobre os riscos que encerra a práctica dun aborto ilegal e
da inseguridade sanitaria que ofrece, ata tal punto que se produce unha morte
cada seis minutos...
A reforma da lei do aborto, segundo
os datos que se coñecen polos medios de comunicación, devólvenos a un tempo
anterior á primeira normativa de supostos do ano 1985. Expropiáselle á muller o
dereito a decidir, criminalizase e ameazase de novo coa cárcere. Quen poda
pagalo irá a Londres como antano. A que non terá que apandar coas
consecuencias, incluso coa tortura psicolóxica de ter que parir un feto con
malformacións porque así o ditamina a moral da dereita. Involución total.
Que
manía a dos amantes do privado con xestionar o público... e que manía dos que
non copulan con meterse nas vaxinas das mulleres!
600.000
abortos fixéronse en España entre 1996 e 2004 nos Gobernos do Partido Popular
co Sr. Aznar como Presidente... Aznar gobernou este país, oito anos e coa lei
do aborto do 5 de xullo do 1985, aborto inducido en tres supostos risco grave
para a saúde física ou psíquica da muller embarazada (suposto terapéutico), violación (suposto
criminolóxico) e malformacións. 600.000 abortos, dos cáles máis do 30% leváronse a cabo
en clínicas privadas cun alto custo para o peto, non asumible para calquera
persoa que non sexa da clase alta española. Os países
europeos réxense por un sistema de prazos oscilando das 10 ás 24 semanas como
límite para practicar abortos, en España aprobase o 3 de marzo de 2010.
A cuestión
máis ben é: Unha muller embarazada segue a ser suxeito de dereitos ou
convertese no mero receptáculo dun feto cuxo suposto dereito á vida ten que ser
protexido por riba dos dereitos dela? Unha muller que aborta, sexan cales sexan
as súas circunstancias, debe ir o cárcere? Esas son as cuestións. Na sociedade
actual en ningún ámbito da vida, os zigotos/embriones/nasciturus/fetos teñen a
consideración de persoas. Non son tidos en conta nas herdanzas, nin son
inscritos no Rexistro Civil, nin nos seguros de vida, por exemplo. A mesma Igrexa
non os considera tampouco, xa que do contrario faría bautismos prenatais, para
evitar cós embrións, perderan a posibilidade de ir o ceo en caso de
malograrse denantes de nacer e ser bautizados propiamente. Deixémonos de discusións
bizantinas; Desexamos ben cás mulleres que abortan, o fágan en condicións de
clandestinidade? e, de ser descubertas acaben no cárcere?
-Non
podemos consentir, a estas alturas, cós bispos segan a impoñer a súa moral ó
conxunto da sociedade.
-Non
podemos permitir cós bispos e o Partido Popular se volvan a poñer de acordo
para cernar a liberdade das mulleres.
-Porque
do que falan Gallardón, mais a Conferencia Episcopal en realidade é eliminar o
dereito a decidir das mulleres, e esa eliminación faise a costa de poñer en
risco a saúde e a vida das mulleres.
-No
mundo cerca de 50.000 mulleres morren cada ano por un aborto inseguro, alí onde
o aborto está penalizado.
-Con
leis amplas e que garantan o dereito a decidir téñense as taxas máis baixas de
mortandade o abortar.
As
señoras do PP tamén abortaron por milleiros de cuestións porque no aborto é
imposible posicionarse a favor ou en contra, porque as circunstancias que levan
a il mesmo son miles; e milleiros son os problemas que atura tanto física como psicoloxicamente
a muller que aborta. Ninguén desexa abortar señores do PP, da Conferencia Episcopal;
ninguén, lémbreno. Ninguén se esquece das súas teorías contra preservativos, contra
educación sexual, contra ensinanza sexual nas aulas… e non se esquezan que vostedes
tamén teñen fillas e grazas á educación que lles ensinaron nos colexios
privados católicos, pais conservadores e o aire familiar que respiran, acabarán
na rúa relacionándose cos seus amigos e poderán ter algún descoido que por
ignorancia ou polo lema "non me poño o condón porque son católica" teña como
resultado ser nai ós dezasete anos, de cuxo pai descoñecen ata o teléfono móbil.
Non falemos do "...extremo de necesitar só un
óvulo, un espermatozoide para crear un ser biolóxicamente viable". Os Pró-Vida e Igrexa son
contrarios á terapia xénica. Logo están os polimalformados que non son viables,
Gallardon quere que nazan, que magoa que no lle nazan a il!, digo eu. Ó final
xogar a un mundo yupi, non está mal como hipóteses, pero a realidade é ben
distinta. Está claro que tódalas técnicas "preventivas" axudan pero
non se pode excluír a Lei. Lei que protexe os dereitos civís de mulleres con
casuísticas varias e que hoxe e agora pódense atopar ante ese dilema.
Finalmente hai que protexer á muller; quen non lembra o exemplo patético na
católica Irlanda que permitiu que unha muller de 33 anos morrera de sepsis por non facerlle un aborto
terapéutico. De que nos falan, cando falan do
nasciturus… sen útero a
man nada de nada.
Debemos
recoñecerlle ás mulleres o dereito de poder abortar, sempre cunhas condiciones
estipuladas na lei e de forma específica para evitar o baleiro legal que levou
a montar un mercado negro abortista en España coa cláusula "por causa psicolóxica".
As mulleres paren, as mulleres deciden, algo sempre repetido, e ata que non se
alcance ese dereito regulado e sen interferencias das confesións relixiosas, médicos
e da moral dos membros do PP (que permitiron o aborto durante os seus gobernos)
no proceso lexislativo, que é onde radica a soberanía popular.
Ano
|
Centros notificadores de
Interrupción Voluntaria do Embarazo (IVE) |
número de I.V.E.
(abortos inducidos) |
Tasa por 1.000 mulleres
|
1995
|
49.367
|
||
1996
|
51.002
|
||
1997
|
49.578
|
||
1998
|
117
|
53.847
|
6,00
|
1999
|
123
|
58.399
|
6,52
|
2000
|
121
|
63.756
|
7,14
|
2001
|
121
|
69.857
|
7,66
|
2002
|
124
|
77.125
|
8,46
|
2003
|
128
|
79.788
|
8,77
|
2004
|
133
|
84.985
|
8,94
|
2005
|
134
|
91.664
|
9,60
|
2006
|
135
|
101.592
|
10,62
|
2007
|
137
|
112.138
|
11,49
|
2008
|
137
|
115.812
|
11,78
|
2009
|
141
|
111.482
|
11,41
|
2010
|
147
|
113.031
|
11,49
|
2011
|
172
|
118.359
|
12,44
|
Ningún comentario:
Publicar un comentario